Kształcenie podyplomowe

Rola pielęgniarki POZ w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych z cukrzycą typu 2

Jednym z głównych problemów w zarządzaniu opieką nad pacjentami z cukrzycą jest zjawisko wielochorobowości. Z badań Pouplier et al. wynika, że w ciągu 16 lat od rozpoznania cukrzycy typu 2 u ponad 80% osób rozwiną się dodatkowe choroby przewlekłe, a odsetek żyjących z dwiema lub większą liczbą chorób przewlekłych wynosi 47,6%. Z cukrzycą najczęściej współistnieją: choroby sercowo-naczyniowe (CVD), nadciśnienie tętnicze, dyslipidemia, nadwaga/otyłość i niewydolność nerek.  Wielochorobowość u osób z cukrzycą typu 2 wiąże się z gorszą jakością życia, utratą sprawności fizycznej, przedwczesnymi zgonami, wysokimi kosztami leczenia, nadmiernym obciążaniem systemów opieki zdrowotnej, problemami ze zdrowiem psychicznym, zjawiskiem polipragmazji i doświadczaniem przez tych chorych fragmentarycznej opieki. Choroby sercowo-naczyniowe (CVD), w tym choroba wieńcowa i udar mózgu, są głównymi przyczynami zgonów osób żyjących z cukrzycą, powodując 2/3 zgonów u osób z cukrzycą typu 2. Co więcej, osoby z cukrzycą są dwukrotnie bardziej narażone na choroby serca lub udar niż osoby bez cukrzycy. Jest to związane z faktem, że czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego, takie jak otyłość, nadciśnienie i dyslipidemia są powszechne u pacjentów z cukrzycą, narażając ich na zwiększone ryzyko incydentów sercowych. W wielu badaniach odkryto także mechanizmy biologiczne związane z DM, które niezależnie zwiększają ryzyko CVD u pacjentów z cukrzycą. Przegląd systematyczny 53 badań pokazał, że spośród 4.289.140 chorych z T2DM najwięcej, bo 29,1% miało miażdżycę naczyń, 21,2% – chorobę wieńcową, 14,9% – niewydolność serca, 14,6% – dusznicę bolesną, 10,0% – zawał serca a 7,6% – przebyło udar. Względne ryzyko zachorowalności i śmiertelności z powodu CVD u dorosłych chorych na cukrzycę w porównaniu do tych bez cukrzycy wynosi od 1 do 3 u mężczyzn i od 2 do 5 u kobiet. Dostępne statystyki z Polski pokazują, że w roku 2018 prawie co trzeci pacjent, któremu udzielono pomocy z powodu choroby niedokrwiennej serca lub udaru, miał cukrzycę. Dlatego ukierunkowanie na czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego u pacjentów z cukrzycą ma kluczowe znaczenie dla zminimalizowania odległych powikłań sercowo-naczyniowych.

Jednakże dowiedziono, że w krajach rozwiniętych około 50% chorych na cukrzycę nie przestrzega zaleceń terapeutycznych. Postępujące rozpowszechnienie cukrzycy, współistnienie dodatkowych chorób przewlekłych u pacjentów z T2DM, w tym głównie chorób sercowo-naczyniowych, oraz problem nieprzestrzegania zaleceń terapeutycznych – z jednej strony wskazują na konieczność objęcia tych chorych opieką zindywidualizowaną przez personel medyczny, a z drugiej powinny skłaniać samych pacjentów do podejmowania działań samoopiekuńczych. Właściwe prowadzenie samokontroli glikemii wymaga jednak systematycznej edukacji pacjenta, w szczególności w zakresie stosowania glukometru, umiejętności interpretacji uzyskanych wyników pomiarów oraz wykorzystywania tych wyników do modyfikacji diety, wysiłku fizycznego oraz dawek leków. Na tle powyższych zagadnień wyłania się istotna rola pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej w utrzymaniu normoglikemii oraz w profilaktyce choroby niedokrwiennej serca u pacjentów z cukrzycą typu 2 – twierdzą autorki artykułu Rola pielęgniarki POZ w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych z cukrzycą typu 2 – prof. dr hab. n. o zdr. Izabella Uchmanowicz, Prezydent Elekt Association of Cardiovascular Nursing and Allied Professions (ACNAP ESC) na kadencję 2020-2022, Iwona Bonikowska z Zakładu Pielęgniarstwa Uniwersytetu Zielonogórskiego, dr n. o zdr. Katarzyna Szwamel z Zespołu Pielęgniarstwa i Zaawansowanej Praktyki Klinicznej Uniwersytetu Opolskiego.

Zapraszamy do zapoznania się z artykułem Rola pielęgniarki POZ w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych z cukrzycą typu 2.

Artykuł Rola pielęgniarki POZ w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z cukrzycą typu 2

Stowarzyszenie Rozwoju PITAGORAS zwraca się z prośbą o upowszechnienie wśród swoich członków oraz osób współpracujących informacji, że istnieje możliwość wzięcia udziału w kursie polskiego języka migowego (PJM) na każdym z trzech poziomów zaawansowania, trwającym 60 godzin lekcyjnych, a także o możliwości uzyskania indywidualnego dofinansowania do Kursu języka migowego PJM do 90%.
Pielęgniarki i położne często mają problem jak porozumieć się z pacjentem głuchym i jak udzielić mu pomocy, przez co kontaktują się z tymi osobami za pośrednictwem ich rodzin.
Kursy odbywają się średnio raz w tygodniu po południu (np. od 16.00 do 20.00). Kurs kończy się egzaminem i certyfikatem, ale osoby które nie chcą do niego przystępować otrzymają zaświadczenie.
Ze względu na pandemię COVID-19 kurs prowadzony jest w formie wideokonferencji przy użyciu programu ZOOM, co pozwala oszczędzić czas i środki, a  jak praktyka pokazała jest bardzo efektywny.
Koszt kursu/etapu od jednej osoby wynosi 900,00 zł, ale można uzyskać dofinansowanie w PFRON.
Dofinansowanie do kursu w województwie lubelskim wynosi do 90% ceny kursu (może być mniejsze), co dla uczestnika oznacza zaledwie wydatek w wysokości ok. 90,00 zł.
Dofinansowanie może uzyskać każda osoba, która ma kontakt z osobami z trudnościami w komunikowaniu się (niekoniecznie głuchymi), a pielęgniarki i położne mają taki kontakt bardzo często.
Wnioski należy przesłać do nas celem sprawdzenia na adres poczty elektronicznej jezykmigowy@pitagoras.org.pl, a po weryfikacji oryginał przesłać do PFRON.
    Wnioski należy przesłać do nas jak najszybciej, a najpóźniej do 30.04.2022 r. ponieważ PFRON ma ograniczone środki i liczy się kolejność zgłoszeń.
Pomagamy w wypełnieniu wniosku, który załączamy do niniejszej wiadomości.
Informacje o kursach: https://www.pitagoras.org.pl/wniosek-pfron-kursy
W razie pytań zapraszamy do kontaktu.
Poniżej znajduje się wniosek o dofinansowanie
wniosek_pit_elementarny_lubelskie_jesienna_2022
Z poważaniem
Piotr Krupa
Stowarzyszenie Rozwoju PITAGORAS
Tel. kom. 782 568 450
mail: jezykmigowy@pitagoras.org.pl